Türkiye’de İçme Suyu Hizmetlerinin Yerelde merkezileşmesinin içme suyu denetiminde mikrobiyolojik kirliliğe ve akut gastroenterit enfeksiyonu olgu hızlarına etkisi: Tekirdağ Örneği

GİRİŞ ve AMAÇ: Suyla bulaşan hastalıklarda, hastalık etkenleri kaynak suyunda olabileceği gibi temiz suyun taşınmasından sonra da bulaşmaları mümkündür. Bu nedenle suyun dezenfeksiyonunda kullanılan dezenfektan etkisinin tüketiciye ulaştırılıncaya kadar sürmesi istenir.

Bu çalışmada, Tekirdağ ilinde 2013 ve 2015 yılları için 6360 Sayılı Yeni Büyükşehir Belediyesi Yasası’nın su denetiminde mikrobiyolojik kirliliğe ve akut gastroenterit enfeksiyonu olgu hızlarına etkisinin saptanması amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Tekirdağ İli için 2013 ve 2015 yılına ait şebeke ve izleme noktası düzeyinde su
denetimlerinin uygunluğu ve mikrobiyolojik kirliliğine ait verileri ile yine aynı yıllara ait ilçe
düzeyinde akut gastroenterit olgu oranları Tekirdağ Halk Sağlığı Müdürlüğü’nden elektronik
veri tabanları üzerinden alınmıştır. Yasa öncesi ve yasa sonrası değişimi izlemek için ölçüm verilerinde Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır.

BULGULAR: İçme suyunu izlemek için hem 2013 yılında hem de 2015 yılında örnek alınan 341 izleme noktası verileri çözümlemeye alınmıştır. Bir izleme noktasından bir yıllık süre içerisinde alınmış örneklerin 2013 yılı için
mikrobiyolojik kirlilik oranı %35 iken, 2015 yılı için %18’dir. İzleme noktalarından alınan
örneklerde 2013-2015 yılları arasında mikrobiyolojik kirlilik oranları değerlendirildiğinde
Tekirdağ il genelinde, kırsal alanda ve kentsel alanda mikrobiyolojik kirlilik oranlarında
anlamlı olarak azalma yönünde değişim görülmüştür (p<0.05). Yine ilçe yerleşim birimleri
2013-2015 yılları arasında mikrobiyolojik kirlilik oranları değerlendirildiğinde, Ergene,
Hayrabolu, Süleymanpaşa ve Şarköy’de anlamlı olarak azalma yönünde değişim saptanmıştır
(p<0.05). İlçe yerleşim birimleri, kır ve kent olarak ikiye ayrılıp çözümleme yapıldığında ise
Ergene, Hayrabolu, Süleymanpaşa ve Şarköy kır bölgelerinde anlamlı olarak mikrobiyolojik
kirlilik oranlarında azalma yönünde değişim saptanmıştır (p<0.05). Bunun yanında,
Süleymanpaşa kent yerleşiminde de anlamlı olarak mikrobiyolojik kirlilik oranlarında azalma
yönünde değişim saptanmıştır (p<0.05). Tekirdağ ilinde 2013-2015 yılları arasında ilçe ve
bağlı yerleşim birimleri için akut gastroenterit enfeksiyonu oranlarında ise anlamlı olarak
değişim saptanmamıştır (p>0.05).

TARTIŞMA ve SONUÇ: Yeni Büyükşehir Belediyesi Yasası ile Tekirdağ’da özellikle kırsal alanda içme
suyunda mikrobiyolojik kirlilik bakımından olumlu anlamda değişim olmuştur. Benzer
sonuçların diğer büyükşehir olan illerde de gözlenme durumu değerlendirilmelidir. Olumlu
sonuçların önemli ölçüde gözlenmesi durumunda da su ve kanalizasyon işlemlerini yürüten
kurumların yerelde merkezileşmesi, büyükşehir belediyesi kurulmamış diğer illerde de yeni düzenlemelerle gündeme getirilebilir.

The effect of centralisation in local areas of potable water services on microbiological pollution and case rate of acute gastroenteritis infection in water control for potable water: Tekirdağ example

INTRODUCTION: Water-borne diseases can be transmitted by spring water and also be transmitted after the transportation of clean water. Therefore, disinfectant effect should be maintained until reaching to all end users.
The aim of this study is to explore the effect of 6360 numbered law of New Metropolitan Municipality on water control for 2013 and 2015 years in Tekirdağ on microbiological pollution and case rate of acute gastroenteritis infection.


METHODS: The suitability of water controls at network and follow-up level concerning 2013 and 2015 for Tekirdağ province and case rates of acute gastroenteritis at province level regarding the same years caused by microbiological pollution were obtainedfrom electronic data bases of Public Health Directorate of Tekirdağ. The difference before and after the legislation was analysed by Wilcoxon signed ranks test.
RESULTS: Data from 341 drinking water safety point for years 2013 and 2015 were analysed. In 2013 and 2015 the contamination rate in monitoring points was 35% and 18%, respectively. There was a significant decrease in contamination rates comparing 2013 and 2015 data both in rural and urban residences (p<0.05). When analysing districts of Tekirdağ, the decrease between two years were significant in Ergene, Hayrabolu, Süleymanpaşa and Şarköy. For urban and rural settlements significant decrease was observed in microbiological contamination rates of rural parts in Ergene, Hayrabolu, Süleymanpaşa and Şarköy (p<0.05). The decrease in Süleymanpaşa was significant for urban settlement (p<0.05). No significant decrease was identified for acute gastroenteritis infection rates for the whole province and each of its districts when 2013 and 2015 data was compared (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The legislation brought favourable changes in drinking water considering microbiological contamination particularly in rural part of Tekirdağ. Monitoring data other metropolitan municipalities should be evaluated for similar changes. If the changes are thought to be similar to these results considerably, centralization of institutions which performs water and sewage operations can be considered and new arrangements for cities with no metropolitan municipality may be established.