AMAÇ: Amaç Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) ve metisiline dirençli koagülaz negatif stafilokoklar (MRKNS) dünya genelinde önemli enfeksiyon etkenleridir. Vankomisin ve diğer glikopeptit antibiyotikler MRSA ve MRKNS ile oluşan enfeksiyonların tedavisinde kullanılan belli başlı antibiyotiklerdir. Metisiline dirençli stafilokok suşlarının yüksek prevelansı, vankomisin kullanımında artışa yol açmıştır. Bu durum ise metisiline dirençli stafiloklarda glikopeptitlere duyarlılığın azalmasına neden olmuştur. Vankomisine duyarlılığı azalmış olan MRSA suşlarının yol açtığı enfeksiyonların tedavi seçenekleri sınırlıdır. Tigesiklin MRSA ve/veya MRKNS’ nin yol açtığı enfeksiyonların antimikrobiyal tedavileri için alternatif olarak göz önünde tutulmalıdır. Bu çalışmanın amacı tigesiklinin çeşitli kliniklerden izole edilen metisiline dirençli stafilokok suşlarına karşı in vitro antimikrobiyal aktivitesinin belirlenmesidir.
YÖNTEMLER: Stafilokok suşları Ocak ve Aralık 2010 tarihleri arasında Konya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarında izole edilmiştir. İzole edilen suşlar konvansiyonel metodlar ve tam otomatik bakteri identifikasyon ve duyarlılık sisteminin (Phoenix 100, BD, Sparks, USA) her ikisi kullanılarak tanımlanmıştır. Metisilin direnci disk difüzyon yöntemi (oksasilin 1 μg ve sefoksitin 30 μg diskleri) Klinik ve Laboratuvar Standartları Enstitüsü’nün (Clinical and Laboratory Standards Institute-CLSI) talimatlarına göre uygulanmış ve değerlendirilmiştir. İzole edilen suşlar için tigesiklinin minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) değerleri E-test metodu (bio-Merieux Marcy l’Etoile, France) ile belirlenmiştir.
BULGULAR: Seksen beş dirençli stafilokok suşunda 35 (%41)’i Staphylococcus aureus ve 50 (%59)’si koagülaz negatif stafilokok olarak tanımlanmıştır. Otuz beş MRSA izolatı için tigesiklinin MİK değerleri şu şekilde bulunmuştur: MİK50: 0,094 μg/ml, MİK90: 0,5 μg/ml, 50 MRKNS izolatı için ise MİK50: 0,047 μg/ml, MİK90: 0,25. Bütün izolatların tamamı tigesikline duyarlı (%100) bulunmuştur.
SONUÇ: Bu çalışmanın sonuçları tigesiklinin MRSA ve MRKNS izolatlarının her ikisine karşı etkili in vitro antimikrobiyal aktiviteye sahip olduğunu göstermektedir. Tigesiklin, dirençli MRSA ve MRKNS etkenlerinin yol açtığı enfeksiyonların tedavisinde alternatif antibiyotiklerin tamamının dirençli olduğu durumlarda son seçenek olarak tercih edilebilir.

OBJECTIVE: Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) and Methicillin-resistant coagulase negative staphylococci (MRCNS) are important cause of infections worldwide. Vancomycin and other glycopeptide antibiotics are mainstay of therapy for infections caused by MRSA and MRCNS. High prevalence of methicillin resistant staphylococci strains led to increased use of vancomycin. This situation caused to reduction of glycopeptide susceptibility in methicillin-resistant staphylococci. Treatment options of infections due to MRSA with reduced susceptibility to vancomycin are limited. Tigecycline should be take into consideration as an antimicobial therapeutic alternative for infecitons caused by MRSA and/or MRCNS. The aim of this study was to determine in vitro antimicrobial activity of tigecycline against methicillin-resistant staphylococci strains isolated from various clinical specimens.
METHODS: Staphylococcus strains isolated at the Microbiology Laboratory of Konya Education and Research Hospital in between January and December in 2010. The isolated strains were identified by using both conventional methods and fully automated bacteria identification and susceptibility system (Phoenix 100, BD, Sparks, USA). Methicillin resistance was determined and evaluated according to Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) instrucions by using disc diffusion method (oxacillin 1 μg and cefoxitin 30 μg discs) Minimum inhibitory concentration (MIC) values of tigecycline for isolated strains were detected with E-test method (bio-Merieux Marcy l’Etoile, France).
RESULTS: Of all the eighty five methicillin-resistant staphylococci strains 35 (41%) were identified as Staphylococcus aureus and 50 (59%) coagulase negative staphylococci. MIC values of tigecycline for the 35 MRSA isolates were MIC50: 0.094 μg/ml, MIC90: 0.5 μg/ml) and for the 50 MRCNS isolates were MIC50: 0.047 μg/ml, MIC90: 0.25 μg/ml. All isolates (100%) were found to be sensitive to tigecycline.
CONCLUSION: Results of this study showed that tigecycline was effective in vitro antimicrobial activity against both MRSA and MRCNS isolates. Tigecycline may be preferred as a last choice in the treatment of resistant infections due to the MRSA and MRCNS that alternative antibiotics were all resistant.

AMAÇ: Squamarina lentigera liken türlerinden ekstre edilen usnik asitin Bacillus megaterium, Bacillus subtilis, Enterococcus faecalis (RSKK 508), Escherichia coli (ATCC 35218), Proteus mirabilis (Pasteur Ens. 235), Pseudomonas aeruginosa ve Staphylococcus aureus olmak üzere yedi bakteri türüne karşı antimikrobiyal aktivitesi test edilmiş ve bu bakteriler üzerinde inhibisyon etkisi olan iki likenin usnik asit miktarları belirlenmiştir.
YÖNTEMLER: S. lentigera’ya ait 0,05 g tallusa 10 mL aseton eklenip bir saat oda sıcaklığında bekletilmiştir. Her iki liken türünde bulunan usnik asidin antimikrobiyal aktivitesinin tespiti için agar difüzyon yöntemi uygulanmıştır. Buna ek olarak, HPLC yöntemi kullanılarak bu liken türünün usnik asit miktarları belirlenmiştir. Ayrıca, liken ekstraktının kromotogramlarında alıkonma sürelerine göre oluşan pikler, standart usnik asidin alıkonma süreleri ile karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: Bu çalışmada, S. lentigera türünün usnik asit ekstraktının aktif olduğu ayrıca B. megaterium ile B. subtilis bakterilerine karşı daha yüksek inhibisyon etkisi gösterdiği belirlenmiştir. Squamarina lentigera’dan elde edilen inhibisyon zon çapı standart antibiyotik ile karşılaştırıldığında; liken ekstraktına en duyarlı bakterinin E. coli olduğu belirlenmiştir. Çalışılan liken türünün aseton ekstraktı, S. aureus hariç test edilen tüm Gram pozitif bakterilerin gelişmesini inhibe etmiştir. B. subtilis’in çalışılan liken türüne karşı duyarlı olduğu gözlenmiştir. Kontrol olarak kullanılan aseton çalışmada kullanılan hiçbir bakteriye karşı etki göstermemiştir. S. lentigera’nın aseton ekstraktının usnik asit miktarları %2,47 olarak bulunmuştur.
SONUÇ: Çalışmamızın sonucunda; S. lentigera türlerinin önemli antimikrobiyal etki gösterdikleri
belirlenmiştir. Bu da bize usnik asit miktarı ile antimikrobiyal aktivite arasında bir korelasyon
olduğunu ve usnik asit konsantrasyonun artmasıyla antimikrobiyal aktivitenin de arttığını göstermiştir. Bu çalışma, medikal ve farmakolojik ürün olarak kullanılabilecek S. lentigera türünün antimikrobiyal aktivitesinin ve usnik asit derişimlerinin belirlendiği literatürdeki ilk makaledir.

OBJECTIVE: Usnic acid extracted from Squamarina lentigera was tested for antimicrobial activities against seven bacteria including Bacillus megaterium, B. subtilis, Enterococcus faecalis (RSKK 508), Escherichia coli (ATCC 35218), Proteus mirabilis (Pasteur Ens. 235), Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, and usnic acid concentrations of this lichen species was determined.
METHODS: 0.05 g of thalli of S. lentigera was added into 10 mL acetone and left for exraction at room temparature for 1 h. We used agar diffision method for screeening antimicrobial activity of usnic acid in this lichen species. In addition, the quantitative analysis of usnic acid in this lichen species was achieved by using HPLC. Identification of peaks in chromatograms of lichen extract is achieved by comparison of retention times with that of standart usnic acid.
RESULTS: The usnic acid extracts of S. lentigera were effectively active lichen extracts, and showed the highest inhibition effect on B. megaterium and B. subtilis. When the inhibition zones obtained from S. lentigera was compared with that of standard antibiotic, E. coli seems to be more susceptible to the lichen extract. Acetone extract of examined lichen species inhibited the growth of all tested Gram positive bacteria, with the exception of S. aureus. B. subtilis seems to be sensitive to the acetone extracts of examined lichen species. The solvent controls did not show any activities against the bacteria. The amounts of usnic acid in the acetone extracts of S. lentigera were determined as 2.47%.
CONCLUSION: Our results demonstrating significant antimicrobial effects of S. lentigera, which are a contribution to the literature. This might explain the correlation between usnic acid concentration and antimicrobial activity. Results show an increase of antimicrobial acitivities by the increase of the amount of usnic acid concentration. The present study is the first paper on usnic acid concentration and antimicrobial activity of S. lentigera, which could be attracting for medicinal or pharmacological products.

AMAÇ: Bu çalışmada Ankara ilindeki, çeşitli süpermarketlerden temin edilen dana kıyma ve tavuk but örneklerinde S. aureus ve koagülaz negatif stafilokok (KNS)’ların bulunma sıklığı ile bu izolatların biyofilm üretimi ve DNaz aktivitelerinin saptanması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: İncelenen 15 kıyma ve 15 tavuk but örneğinden izole edilen S. aureus ve KNS’lerin cins ve tür düzeyindeki identifikasyonları standart biyokimyasal yöntemler ve API ID 32 Staph (Bio Merieux SA, Marcy-I’Etoile, France) bakteri tanımlama kiti kullanılarak yapılmıştır. Stafilokok türlerinin biyofilm oluşumları Congo Red Agar’da, DNaz aktiviteleri DNaz Agar’ da belirlenmiştir.
BULGULAR: İncelenen kıyma örneklerinden 6’sı (% 10,7) S. aureus, 50’ si (% 89,3) KNS olmak üzere toplam 56 stafilokok izolatı elde edilmiştir. Tavuk but örneklerinden toplam 41 KNS izolatı elde edilmiş, S. aureus izole edilememiştir. DNaz aktivitesi kıymadan izole edilen S. aureus izolatlarının tamamında (% 100), KNS’lerin % 58’inde pozitif bulunmuştur. Tavuktan izole edilen KNS’lerin %70,7 ‘si DNaz pozitif bulunmuştur. Biofilm üretimi kıymadan izole edilen S. aureus izolatlarının % 50’sinde, KNS’ lerin % 18’sinde tespit edilmiştir. Tavuktan izole edilen KNS’lerin % 41.5’sinde biyofilm üretimi saptanmıştır.
SONUÇ: Stafilokok türlerinin etlere kontaminasyonun bu gıdaların hazırlanması sırasındaki zayıf sanitasyon ve çapraz kontaminasyonun göstergesi olabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada izolatların büyük bir oranda biofilm oluşturdukları ve DNaz aktivitesine sahip odukları gözlenmiştir. DNaz aktivitesi olan ve biofilm oluşturabilen stafilokok türlerinin kontaminasyon ile gıda zincirine girebileceğinin gıda üreticileri tarafından dikkate alınması gerektiği, bu nedenle de hijyenik ve koruyucu önlemlerin alınması gerektiği düşüncesindeyiz.

OBJECTIVE: In this study, it was aimed to evaluate calf minced meat and chiken drumsticks samples purchased from different supermarkets in Ankara, Turkey for the presence of coagulase positive staphylococci (CPS) and coagulase negative staphylococci (CNS) and to determine their biofilm production and DNase activity.
METHODS: S. aureus and CNS, isolated from 15 minced meat and 15 chicken drumstick samples, were analyzed by conventional biochemical tests and API ID 32 Staph (Bio Merieux SA, Marcy-I’Etoile, France) identification kits to identify for genus and species of these isolates. Biofilm formation of isolates that was investigated by using Congo Red agar method. DNaz activity of these isolates were evaluated on DNase agar.
RESULTS: Total of 56 isolates of Staphylococcus spp. which consist of 6 (10.7 %) S. aureus and 50 (89.3 %) CNS were found from minced meat samples. A total of 41 CNS isolates isolated from chicken samples whereas, S. aureus were not isolated from these samples. All of S. aureus (100 %) and 58 % of CNS isolates from minced meat and 70.7 % of CNS isolates from chicken samples were positive for DNase activity, respectively. In this study, % 50 of S. aureus and % 18 of CNS from minced and 41.5 % of CNS isolates from chicken samples produced biofilm, respectively.
CONCLUSION: These results suggests the contamination of meat and chicken samples by Staphylococcus spp. indicates poor personnel hygiene and cross contamination during the production process. In this study, we showed that a large proportion of isolates had biofilm production and DNase activity. We suggest that contamination of staphylococci in different levels of the food chain should always be considered carefully. The food producers should be aware that controlling biofilm formation and DNase activity by staphylococci. Therefore, strict hygienic and preventative measures should be taken.

AMAÇ: Belli bir beslenme gereksinimi bulunan hastaların diyetlerini düzenlemek amacıyla tıbbi gözetim altında kullanılan özel olarak üretilmiş veya formüle edilmiş enteral beslenme ürünleri; suda çözünen vitaminler ile yağda çözünen vitaminleri içermektedirler. Suda çözünen vitamin grubu içinde yer alan vitamin C bir başka adıyla askorbik asit, pek çok vücut fonksiyonu için önemli bir vitamindir. Bu çalışmada, söz konusu ürünlerdeki toplam vitamin C miktarının tayinine yönelik olarak UV dedektörü (280 nm) ile kolay, spesifik, duyarlı yüksek basınçlı sıvı kromatografi (HPLC) yönteminin uygulanabilirliğini tespit etmek amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Toplam 28 adet enteral beslenme ürünündeki toplam vitamin C miktarının belirlenmesi için HPLC yöntemi kullanılmıştır. Kromatografik sistem; C–18 kolon (250x4,60 mm-5μ) ve 280 nm’ye ayarlı UV dedektör kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Mobil faz olarak 1 ml/dak akış hızında hekzansülfonik asit sodyum tuzu içeren tampon ve metanol (98: 2) kullanılmıştır. Enteral beslenme ürünlerinde belirlenen toplam vitamin C miktarı ile ürün etiketlerinde beyan edilen miktarlar arasındaki ilişki bağımsız gruplarda T-testi kullanılarak, istatistiksel yönden değerlendirilmiştir
BULGULAR: Enteral beslenme ürünlerindeki toplam vitamin C miktarı HPLC yöntemi ile belirlenmiş ve toplam vitamin C miktarı 3,9–52,20 mg/100 ml arasında bulunmuştur. İstatistiksel değerlendirme ile bulunan değerlerin ürün etiketlerinde beyan edilen değerlere uygunluk gösterdiği belirlenmiştir (p>0,05). Toplam vitamin C’nin alıkonma süresi yaklaşık beş dakika olarak tespit edilmiştir. Dedeksiyon limiti (LOD) ise 0,005 mg/100 ml olarak saptanmıştır.
SONUÇ: Enteral beslenme ürünlerindeki toplam vitamin C miktarının belirlenmesinde HPLC-UV yönteminin kullanılabileceği görülmüş ve yöntemin duyarlı olması, uygulama süresi ile kolaylığı açısından avantajlı olduğu düşünülmüştür. Ayrıca, bu ürünler için beyan edilen vitamin C miktarının doğruluğu onaylanmıştır.

OBJECTIVE: Enteral nutritional products intended for the dietary management of patients and require to be used under medical supervision are specially processed or formulated. These products contain water soluble and fat soluble vitamins. The vitamin C (ascorbic acid) which is one of the water soluble vitamins is a important vitamin for many body functions. The aim of this study is to determine the applicability of UV detection (280 nm) method by the simply, specific and sensitive high pressure liquid chromatography (HPLC) for quantitative estimation of total vitamin C levels in enteral nutritional products.
METHODS: HPLC method was used for quantitative determination of total vitamin C in total 28 enteral nutritional products. The chromatographic system was done on a C18 column (250x4.60 mm-5 μ) with UV detection at 280 nm. Buffer containing hexanesulphonic acid sodium salt and methanol (98: 2) was used as the mobile phase at a flow rate of 1 mL/min. In statistical evaluation; the relationship between the values determined for enteral nutrition products and the values declared on the labels of the products was made according to independent samples T-Test.
RESULTS: HPLC method was used for quantitative determination of total vitamin C in enteral nutritional products. The values of total vitamin C of the products ranged from 3.9 to 52.20 mg/100 ml. In the statistical evaluation, it was observed that the values determined for enteral nutrition products were similar to the values declared on the labels of the products (p>0.05). The retention time of vitamin C was determined as ca. five min. It was also found that the detection of limit (LOD) is 0.005 mg/100 ml.
CONCLUSION: It was showed that HPLC-UV can be applied for the quantitative determination of total vitamin C levels in enteral nutritional products. This had the advantages of improved simplicity, sensitivity and shorter application times. Also, it is approved that the values of total vitamin C declared on the labels of these products are accurate.

AMAÇ: Çanakkale İlinde tüberküloz kültür çalışmalarına 2009 yılında ilk olarak Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’nda başlanmıştır. Bu çalışma ile laboratuvarımızda elde edilen verilerin sunulması ve mikobakteri tanısında kullanılan yöntemlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Mikobakteri kültürü için laboratuvarımıza gönderilen klinik örnekler Ehrlich-Ziehl-Neelsen (EZN) yöntemi ile boyanarak, mikroskobik olarak değerlendirilmiş; Löwenstein-Jensen (LJ) besiyeri ve BACTEC MGIT 960 (Mycobacteria Growth Indicator Tube, Becton Dickinson, ABD) sıvı bazlı kültür sistemi tüplerine ekilmiştir. Üreme görülen kültür tüplerinde Mycobacterium tuberculosis kompleks (MTBK) tanımlaması ve istem yapıldığında streptomisin (STR), izoniazid (INH), rifampisin (RF), etambutol (ETM) duyarlılıkları çalışılmıştır. Aseptik koşullarda toplandığı düşünülen vücut sıvıları dekontamine edilmeden direkt olarak, diğer örneklere ise önce dekontaminasyon ve sonra konsantrasyondan ekim yapılmıştır.
BULGULAR: Laboratuvarımıza 667 hastadan toplam 1.048 örnek gönderilmiştir. 54 hastaya ait 71’i MTBK, yedisi tüberküloz dışı mikobakteri olmak üzere toplamda 78 örnekte (%7,44) BACTEC MGIT 960 (Becton Dickinson, ABD) sistemi ile üreme saptanmıştır. LJ besiyerinde 64’ü MTBK, dördü tüberküloz dışı mikobakteri olmak üzere toplamda 68 örnekte üreme saptanmıştır. BACTEC MGIT 960 sisteminde üremenin saptanabildiği süre ortalama 11,8 gün (± 7,45 SS) olarak tespit edilmiştir. EZN boyamasında 49 örnekte asidorezistan basil görülmüştür. Bu örneklerin 42 (%86)’sinde üreme saptanabilmiştir. 54 hastanın 25’inin izolatında ilaç duyarlılığı çalışılmıştır. Altı izolatta en az bir ilaca direnç saptanırken en yüksek oranda STR direnci görülmüştür. Beş örnekte STR direnci, üç örnekte INH direnci, bir örnekte de ETM direnci saptanmıştır. Üç örnekte aynı anda STR ve INH direnci saptanmıştır. RF dirençli MTBK saptanmamıştır.
SONUÇ: Bu çalışma ile Çanakkale ilindeki tüberküloz laboratuvarına ait ilk bulgular sunulmuştur. BACTEC MGIT 960 otomatize sıvı bazlı tüberküloz kültür sistemi ile yapılan kültür ve ilaç duyarlılık testleri katı besiyerinden daha kolay ve hızlı olarak gerçekleştirilmektedir. Tüberküloz tanısında kültür duyarlılığının mikroskopiden fazla olduğu, ancak erken tanı konulabilmesi nedeni ile duyarlılığı düşük olmasına rağmen mikroskobik incelemenin rutin olarak kültür ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği kanaatine varılmıştır.

OBJECTIVE: uberculosis microbiological laboratory diagnosis was firstly started in year 2009, in Microbiology Laboratory of Onsekiz Mart University Research and Education Hospital in Çanakkale. We aimed at this study to present our laboratory data and to evaluate the methods which were used for the diagnosis of micobacteria.
METHODS: Samples sent to our laboratory for tuberculosis culture were stained by Ehrlich-Ziehl-Neelsen (EZN) method and evaluated microscopically. After processing of samples, each sample was inoculated to Löwenstein-Jensen medium (LJ) and BACTEC MGIT 960 (Mycobacteria Growth Indicator Tube, Becton Dickinson, USA) liquid based medium. If suspected growth was detected, Mycobacterium tuberculosis complex (MTBC) typing was made and if requested antituberculosis drug susceptibility for streptomycin (STR), isoniazid (INH), rifampicin (RF) and ethambutol (ETM) tested. Samples from normally sterile body sites cultured directly, others were firstly decontaminated and concentrated.
RESULTS: During the study period 1.048 samples from 667 patient has been processed. Seventy eight samples (7.44%) from 54 patients were found positive by BACTEC MGIT system: 71 of them MTBC and seven of them were mycobacteria other than tuberculosis (MOTT). By LJ medium 64 MTBC and 4 MOTT strain, totally 68 mycobacterium were isolated. Mean time for detecting positive culture by MGIT 960 was 11.8 days (± 7.45 SD). With EZN stain, 49 samples were detected as acido resistant bacilli and only 42 (86%) of them were positive by culture. Antituberculosis drug susceptibilty was evaluated at isolates of 25 from 54 patients. A resistance to at least one of the drugs were detected in six isolates. It is found that five isolates were resistant to STR, three were resistant to INH and one was resistant to ETM. Three isolates were resistant to both STR and INH. Rifampicin resistance was not detected in MTBC.
CONCLUSION: With this study we presented first tuberculosis laboratory findings from our province, Çanakkale. Tuberculosis microbiological culture and antituberculosis susceptibility tests can be made using Bactec MGIT 960 system which is easier and faster than solid media culture. In tuberculosis diagnosis sensitivity of culture is higher than microscopical evaluation. It was concluded that although microscopic examination has low sensitivity, for early detection of tuberculosis both culture and staining should be used together for routine detection of tuberculosis.

AMAÇ: Bu çalışmada, Kütahya İl Sağlık Müdürlüğü bünyesinde çalışanların nazal Staphylococcus aureus taşıyıcılığı ve metisiline direncin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: İzole edilen izolatların identifikasyonu için geleneksel biyokimyasal testler ve antibiyotik duyarlılık testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Çalışma kapsamına alınan toplam 597 kişiden 51 (%8,54)’inde taşıyıcılık belirlenmiştir. Taşıyıcıların oranları şöyle dağılım göstermektedir: (%7,55) hemşire, ebe, sağlık memuru; (%9,42) diğer sağlık çalışanları ve (%11,2) doktorlar. Test edilen izolatlarda metisilin direnci saptanamamıştır. Vankomisine karşı direnç belirlenememiştir. İzolatların sırasıyla %100’ü basitrasin’e, %90,19’u seftazidime, %88,23 ile penisilin G’ye ve %82,35’i de oflaksaksin ile %82,35’i nalidiksik asite karşı dirençli oldukları belirlenmiştir.
SONUÇ: Yapılan bu çalışma, sağlık çalışanlarındaki S. aureus taşıyıcılık oranlarının belirlenmesinde, nozokomiyal stafilokok enfeksiyonlarına karşı alınması gereken önlemler ve uygulanabilecek tedavi yöntemleri hakkında değerli bilgiler vererek, bu mikroorganizmaya karşı ortak korunma ve tedavi yöntemlerinin geliştirilmesine katkı sağlayacaktır.

OBJECTIVE: In this study, it is aimed to investigate the nasal carriage of Staphylococcus aureus and meticilin resistance amongst the workers of the Kütahya Province Directorate.
METHODS: For the identification of isolated strains were used conventional biochemical tests and for phenotyping antibiotic susceptibility tests.
RESULTS: A total of 597 people included in the study, of which 51 (8.54%) were determined as carriers. The distribution of carrier were found as (7.55%) are nurses, midwives and health officers; (9.42%) are health staff and the remaining (11.2%) are identified as doctors, respectively. Methicillin resistance has not been determined in the isolates tested. A resistance against the vancomycin has not been detected. As a result of the tests, it is observed that 100% of isolates are resistant to bacitracin, 90.19% to ceftazidime, 88.23% to penicillin G and 82.35% to ofloxacine and 82.35% nalidixic acid.
CONCLUSION: With this study, in determining the rate of carriage of S. aureus, amongst the employees in health sector the measures have to be taken against the noso-comial staphylococcus infections and by giving valuable information about the treatment methods a contribution will be made to the development of common protection and treatment methods against this microorganism.

Salmonella türlerinin neden olduğu üriner sistem enfeksiyonu (ÜSE) oldukça nadir görülen bir klinik durumdur. Yedi yaşında erkek bir hasta; alt karın ağrısı, idrar yaparken yanma ve ağrı, bulantı ve ateş yükselmesi şikayeti ile hastanemize başvurmuştur. Fizik muayenesinde hastanın vital bulgularının normal olduğu saptanmış ancak abdominal muayene ile bilateral suprapubik hassasiyet bulunduğu belirlenmiştir. Laboratuvar tetkiklerinde; hemoglobin miktarı 12,9 g/dL, eritrosit sayısı 4,8 milyon/mm3, lökosit sayısı 11.800/mm3, trombosit sayısı 275.000/mm3, C-reaktif protein düzeyi 30,2 mg/L, serolojik olarak paratyphi A “O” antikoru (1/160) ve paratyphi A “H” antikoru (1/320) pozitifliğinin bulunduğu belirlenmiştir. İdrar mikroskobisinde ise hematüri görülmüş ve lökosit esteraz pozitif bulunmuştur. İdrar kültürü çalışılmış ve kültürden elde edilen izolat konvansiyonel yöntemlerle tanımlanmıştır. İdrar kültürü sonucu Salmonella spp. olarak bildirilmiş ve antiserumlarla yapılan ileri tanımlamalarda izolatın Salmonella paratyphi A olduğu tespit edilmiştir. Radyolojik görüntüleme sonuçları normal bulunmuştur. Hastaya S. paratyphi A’nın neden olduğu hemorajik sistit tanısı konulmuş ve hasta yedi gün boyunca seftriakson tedavisi alarak tam iyileşme göstermiştir. Sonuç olarak; Salmonella türlerinin endemik olduğu bölgelerde S. paratyphi A’nın akut hemorajik sistit vakalarında etken olabileceği düşünülmelidir.

It is a very rare medical condition that Urinary tract infection (UTI) caused by Salmonella species. Seven-year-old boy admitted to our hospital with complaint of lower abdominal pain, burning and pain during urination (dysuria), nausea and increased fever. The patient had normal vital signs but abdominal examination revealed bilateral suprapubic tenderness. In the laboratory, it was found the amount of hemoglobin 12.9 g/dL, red blood cell count 4.8 million/mm3, white blood cell count 11.800/mm3, platelet count 275.000/mm3, level of C-reactive protein 30.2 mg/L, serologically S. paratyphi A “O” antibody (1/160) and S. paratyphi A “H” antibody (1/320) positivity. Urine examination showed gross hematuria and leukocyte esterase was positive. Urine culture was performed and isolate obtained urine culture was identified with conventional methods. Result of urine culture was reported as Salmonella species and isolate was determined as Salmonella paratyphi A by using anti-sera during the advanced identification. Results of radiological imaging were found normal. The patient was diagnosed as acute hemorrhagic cystitis caused by S. paratyphi A
and received ceftriaxone treatment for seven days and had a full recovery. We conclude that in case of acute hemorrhagic cystitis, S. paratyphi A should be considered as causative agent in endemic areas.

Oksijenik fotosentetik bakteriler grubunda yer alan, sucul ve karasal çevrede çok yaygın bir yaşam alanı bulunan siyanobakteriler (Mavi-yeşil alg) farklı morfolojik yapıya sahiptirler. Siyanobakteriler, bir kısmı oldukça etkili toksin olan ribozomal olmayan peptidler, poliketidler ve alkoloidleri içeren biyoaktif sekonder metabolit üretebilmektedirler. Toksik siyanobakterilerin yaygın bir şekilde bulunması insan ve hayvan sağlığı için risk oluşturmaktadır. Siyanobakterial toksinler veya siyanotoksinler insanlarda karaciğer kanseri, dermal kontakt irritasyonlar, gastroenterit gibi hastalıklara sebep olmaktadır. Siyanotoksinler nörotoksinler,hepatotoksinler, sitotoksinler ve dermatotoksinler olmak üzere dört ana sınıfa ayrılırlar. Fakat yapısal olarak birbirlerinden oldukça farklıdırlar. Geçtiğimiz on yıl içerisinde dört temel siyanotoksinin: mikrosistin, nodularin, saksitoksin ve silindrospermopsin biyosentez yolakları biyokimyasal ve genetik olarak tanımlanmıştır. Mikrosistinlerin, insan ve hayvan intoksikasyonlarını içeren birçok vakadan sorumlu olduğu gösterilmiştir. Bu derleme ile mikrosistinin biyosentez yolaklarını, kimyasal, genetik ve toksikolojik özelliklerin açıklanmaya çalışılmıştır.

The cyanobacteria (blue-green algae), as they are commonly named, comprise a diverse group of oxygenic photosynthetic bacteria that inhabit a wide range of aquatic and terrestrial environments, and display incredible morphological diversity. Cyanobacteria produce bioactive secondary metabolites, including alkaloids, polyketides and non-ribosomal peptides, some of which are potent toxins. The common occurrence of toxic cyanobacteria causes problems for health of animals and human. Cyanobacterial toxins or cyanotoxins are responsible diseases such as liver cancer, dermal contact irritations and gastroenteritis in humans. The cyanotoxins divide four major classes: the neurotoxins, hepatotoxins, cytotoxins, and dermatoxins. However, this toxins are quite variety. The biosynthesis pathways of the four major cyanotoxins: microcystin, saxitoxin, nodularin and cylindrospermopsin, have been interpreted as biochemical and genetical in the past decade. Microcystins have been implicated in several cases of animal and human intoxications. This review summarizes biosynthesis pathways of microcystin, chemistry, genetic and toxicology.