GİRİŞ ve AMAÇ: Akut gastroenteritler, çocuklarda alt solunum yolu infeksiyonlarından sonra en sık morbidite ve mortalite nedenidir. Beş yaşın altındaki çocuklarda dünyada her yıl bir milyar çocuk ishale yakalanmakta ve yaklaşık altı milyon çocuk ishal nedeni ile kaybedilmektedir. Gastroenterit etkenlerinin bilinmesi, doğru tanı ve etkin tedavi fırsatı sağlamasının yanı sıra antimikrobiyal tedavi gereken durumlarda antibiyotik seçimi için de yol gösterici olmaktadır. Bu çalışmada, hastanemize başvuran 0-5 yaş arası çocuklardaki akut gastroenteritlerde Human Bocavirus varlığı ve sıklığının araştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya, hastanemize başvuran akut gastroenteritli 0-5 yaş arasındaki 101 çocuktan (42 kız, 59 erkek) alınan dışkı örnekleri dahil edilmiştir. HBoV DNA’sı NP-1 gen bölgesine uygun primer dizilerinin kullanıldığı PCR yöntemi ile araştırılmıştır.
BULGULAR: İncelenen 101 örnekten 7’si (% 6,9) HBoV pozitif olarak saptanmıstır. HBoV pozitif hastaların yaş ortalaması 1.5 (1–2,5 yas) olup % 71,4’ü 2 yaş altıdır. 7 pozitif örnekten de 2’sinde (% 28,6) birden fazla virus açısından (HBoV ve Norovirus) pozitiflik elde edilmiş ve eşzamanlı infeksiyon varlığı düşünülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: HBoV’un gastrointestinal sistem infeksiyonlarındaki rolünü araştırmak için düzenlenen çalısmalar tedavi ve epidemiyolojik açıdan önemlidir. HBoV’un akut gastroenterit infeksiyonlarındaki rolünün tam olarak belirlenebilmesi için daha ileri çalışmalar yapılması gerekmektedir. Çalışmamızın ülkemizde bu konuda yapılan ilk araştırma olması açısından, epidemiyolojik çalışmalarına katkısı olduğu kanısındayız.

INTRODUCTION: Following lower tract infections acute gastroenteritis is one of the mast common causes of morbidity and mortality in children. Among children under 5 years of age, 1 billion children contract diarrhea each year and approximately 6 million of them die. The identification of the causative agent of gastroenteritis gives an opportunity for correct diagnosis and effective therapy and may be also helpful during the selection appropriate antimicrobial, if necessary. In this study, admitted to our hospital with acute gastroenteritis in children aged 0-5 years was aimed to investigate the presence of the Human Bocavirus.
METHODS: Stool samples were obtained from 101 (42 female, 59 male) children between 0-5 years old with acute gastroenteritis who attended to the our hospital. HBoV DNA was investigated by PCR using primers from NP-1 gene of the virus.
RESULTS: Seven out of 101 specimens (6.9%) were found positive. The mean age of the
HBoV DNA positive children was 1.5 years (1-1.5years) and 71.4% of them were
younger then 2 years. In 2 (28.6%) of 7 positive samples we obtained positive results
also for other gastroenteritis viruses (in both Noroviruses) indicating, mixed infections.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The studies have organized to investigate the role of HBoV infection of the gastrointestinal tract is more important than treatment and epidemiology. Advanced studies are needed to define the role of the HBoV infection in acute gastroenteritis. Our study is the first study conducted in Turkey in terms of this issue, we believe that the contribution to epidemiological studies.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kan dolaşımı infeksiyonlarına yol açan etkenlerin ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi, klinisyeni doğru ve uygun ampirik tedaviye yönlendirmek açısından önemlidir. Bu çalışmada, hastanemiz yoğun bakım ünite (YBÜ)'lerinde yatan hastaların kan kültürlerinden izole edilen mikroorganizmaların dağılımının ve antibiyotik duyarlılıklarının incelenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kan örnekleri BacT/ALERT 3D (bioMérieux, Fransa) otomatik kan kültürü sisteminde inkübe edilmiştir. İzole edilen bakteri suşlarının tanımlanması ve antibiyotik duyarlılık testleri Vitek 2 compact (bioMérieux, Fransa) otomatize sistemi ile yapılmıştır. Vankomisin, teikoplanin, linezolid, imipenem ve meropenem direnci E-test (bioMérieux, Fransa) yöntemiyle doğrulanmıştır. Maya mantarlarının tanımlanması ve antifungal duyarlılık testleri için API ID 32C ve API ATB Fungus 3 (bioMérieux, Fransa) kitleri kullanılmıştır.
BULGULAR: İzole edilen 829 mikroorganizmanın 372’si (%44.9) gram pozitif, 334'ü (%40.3) gram negatif bakteri, 123'ü (%14.8) maya mantarı olarak tanımlanmıştır. En sık izole edilen etkenler; sırasıyla koagülaz negatif stafilokoklar (KNS) (%25.3), Enterococcus spp. (%13.6), Acinetobacter spp. (%13.1), Candida parapsilosis (%8.3), Escherichia coli (%7.9), Klebsiella spp. (%7), Staphylococcus aureus (%4.9), Pseudomonas aeruginosa (%4.8), Candida albicans (%4.7), Serratia marcescens (%2.8), Proteus spp. (%1.8), ve Enterobacter spp. (%1.7) olarak belirlenmiştir. KNS suşlarının %79.5'u, S.aureus suşlarının %12.2'si metisiline dirençli olarak saptanmıştır. Stafilokok suşları ve Enterococcus faecalis'de glikopeptid ve linezolid direncine rastlanmazken, Enterococcus faecium suşlarında %15.5 vankomisin, %13.8 teikoplanin ve %1.7 linezolid direnci görülmüştür. Karbapenem direnci Acinetobacter baumannii'de %90.4, P.aeruginosa'da %45, S.marcescens'de %8.7 ve Klebsiella spp.'de %8.6 olarak bulunurken, kolistin direncine rastlanmamıştır. C.parapsilosis en sık izole edilen maya türü olarak saptanırken, Candida türlerine karşı en etkili antibiyotikler flusitozin ve amfoterisin B olarak bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastanemiz YBÜ'lerinde yatan hastaların kan kültürlerinden vankomisine dirençli enterokokların, çoklu antibiyotik direnci gösteren A.baumannii, P.aeruginosa ve K.pneumoniae suşlarının izole edilmesi; daha etkin infeksiyon kontrol programlarının ve akılcı antibiyotik kullanım politikalarının uygulanması gerektiğini göstermiştir.

INTRODUCTION: The identification and determination of antibiotic susceptibilities of the agents causing bloodstream infections is of importance in respect of guiding the clinician to a correct and appropriate empirical therapy. The aim of this study was to investigate the distribution and antibiotic susceptibilities of microorganisms isolated from the blood cultures of patients in our hospital intensive care units (ICUs).
METHODS: The blood samples were incubated in the BacT/ALERT 3D (bioMérieux, France) automated blood culture system. Identification and antibiotic susceptibility testing of the isolated bacterial strains were performed by Vitek 2 compact (bioMérieux, France) automated system. Vancomycin, teicoplanin, linezolid, imipenem and meropenem resistance was confirmed by E-test (bioMérieux, France) method. API ID 32C ve API ATB Fungus 3 (bioMérieux, France) kits were used for the identification and antifungal susceptibility testing of the yeasts.
RESULTS: Of the isolated 829 microorganisms, 372 (44.9%) of them were identified as gram positive, 334 (40.3%) were gram negative bacteria and 123 (14.8%) were yeasts. The most frequently isolated agents were determined as coagulase-negative staphylococci (CNS) (%25.3), Enterococcus spp. (%13.6), Acinetobacter spp. (%13.1), Candida parapsilosis (%8.3), Escherichia coli (%7.9), Klebsiella spp. (%7), Staphylococcus aureus (%4.9), Pseudomonas aeruginosa (%4.8), Candida albicans (%4.7), Serratia marcescens (%2.8), Proteus spp. (%1.8), and Enterobacter spp. (%1.7), respectively. Methicillin resistance was found in 79.5% of CNS and 12.2% of S.aureus strains. No glycopeptide and linezolid resistance was found in staphylococci and Enterococcus faecalis strains, and vancomycin, teicoplanin and linezolid resistance in Enterococcus faecium strains was determined as 15.5%, 13.8% and 1.7%, respectively. Carbapenem resistance was found as 90.4% in Acinetobacter baumannii, 45% in P.aeruginosa, 8.7% in S.marcescens and 8.6% in Klebsiella spp. and there was no resistance to colistin. C.parapsilosis was the most commonly isolated yeast species. Flucytosine and amphotericin B were found to be the most effective antibiotics for Candida species.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The isolation of vancomycin-resistant enterococci, multi-antibiotic resistant A.baumannii, P.aeruginosa and K.pneumoniae strains from the blood cultures of patients in our hospital ICUs has indicated that more effective infection control programs and rational antibiotic use policies should be implemented.

GİRİŞ ve AMAÇ: Yara enfeksiyonları, morbidite ve mortalitesi yüksek önemli bir sağlık problemi olmaya devam etmektedir. Ekonomik kayıpları ve artan antimikrobiyal direnç gelişimini engellemek amacıyla, bu enfeksiyonların erken tanınması, uygun ve etkili şekilde tedavi edilmesi daha önemli hale gelmiştir. Bu çalışmada, hastanemizde çeşitli kliniklerde yatarak takip edilmekte olan hastalardan alınan yara sürüntü örneklerinden izole edilen etken mikroorganizmalar ve antimikrobiyal duyarlılıkları incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Laboratuvarımıza gönderilen yara sürüntü örneklerinin rutin besiyerlerine ekimleri yapılmış ve Gram boyalı preparatları değerlendirilmiştir. Kültürde üretilen izolatların tanımlama ve antibiyotik duyarlılık testleri otomatize VITEK 2 ( bioMerieux / France ) sistemi ile yapılmıştır.
BULGULAR: Çalışmamızda 01.01.2010 - 31.12.2015 tarihleri arasında gönderilen 6998 hastaya ait 8433 yara sürüntü örneği retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Toplamda 1201 hastaya ait örneklerden izole edilen 1311 mikroorganizma etken kabul edilmiştir. Cerrahi, yoğun bakım ve dahiliye kliniklerinde en sık izole edilen etken Acinetobacter baumanii iken bunu Pseudomonas aeruginosa ve Escherichiae coli takip etmiştir. Yanık kliniğinde ise en sık izole edilen etken P. aeruginosa olmuş, bunu A. baumanii ve Staphylococcus aureus izolatları takip etmiştir. A. baumanii ve P aeruginosa izolatlarına en etkili antimikrobiyaller kolistin ve aminoglikozidler olarak tespit edilmiştir. Enterobacteriacea izolatları arasında genişlemiş spektrumlu beta laktamaz oranı % 11-50 arasında değişirken bu suşlara en etkili antimikrobiyaller karbapenem ve aminoglikozidler olarak belirlenmiştir. S. aureus izolatları arasında metisiline direnç oranı % 21-29 arasında değişirken, glikopeptidler ve kinolonlar bu bakteriye en etkili antimikrobiyaller olarak izlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda, hastanemizde yara kültürlerinde, Gram negatif mikroorganizmaların Gram pozitiflerden daha sık etken olarak izole edildiği belirlenmiştir. Etken mikroorganizmaların çoğunda birden fazla antibiyotik grubuna direnç olduğu izlenmiştir. Hastanelerde, farklı kliniklerden gönderilen yara kültürlerinden izole edilen etkenlerin ve antimikrobiyal duyarlılıklarının belirlenmesi, hastane enfeksiyonlarının sürveyansı, ampirik tedavilerin doğru seçilmesi ve antibiyotik politikalarının belirlenmesi açısından önemlidir. Bu sonuçlardan yola çıkılarak antibiyotik dirençlerinin hastanede kliniklere göre izlenmesine ve kullanılacak antibiyotiklere yol gösterici olması için verilerin periyodik olarak kliniklere bildirilmesine karar verilmiştir.

INTRODUCTION: Wound infections have continued to be a considerable healthcare problem and represents high morbidity and mortality. Early recognition along with prompt, appropriate and effective treatment are more important than ever in reducing its economic and health consequences, considering the increase in resistance to antibiotics. In this study, it was aimed to investigate causative microorganisms and their antimicrobial susceptibilities which were isolated from wound swab cultures in hospitalized patient from various clinics.
METHODS: Routine culture and Gram stained preparation were performed from all wound swab samples which were sent to our laboratory. Identification and antimicrobial susceptibility test of isolates were performed by VITEK 2 ( bioMerieux/France ) automated system.
RESULTS: In our study, 8433 wound swab samples which were collected from 6998 patients in between 01.01.2010-31.12.2015 were evaluated retrospectively. A total of 1311 causative microorganism were isolated from 1201 patients’ wound swabs. Acinetobacter baumanii was the most common isolated microorganism from surgical clinics, internal medicine clinics and intensive care units followed by Pseudomonas aeruginosa and Escherichiae coli. In burn unit, P. aeruginosa was the most common microorganism and followed by A. baumanii and Staphylococcus aureus. Colistin and aminoglycosides were the most effective antimicrobials to A. baumanii ve P aeruginosa isolates. Extended spectrum beta-lactamase rates among Enterobacteriacea were 11-50 % and carbapenems and aminoglycosides were the most effective agents to these isolates. Methicillin resistance rate were 21-29 % among S. aureus isolates and the most effective antimicrobials were glycopeptides and quinolones.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, it was shown that Gram negative microorganisms were isolated more frequently than Gram positive bacteria from wound cultures in our hospital. It was also determined that causative microorganisms showed resistance to several antibiotic groups. Determination of microorganisms and their antimicrobial susceptibilities which were isolated from wound infections is important to guide empirical antimicrobial treatment and hospital surveillance. Based on these results, it was decided to report the data periodically to the clinics in order to monitor the antibiotic resistance in our hospital and to guide the empirical antibiotics to be used.

GİRİŞ ve AMAÇ: GİRİŞ ve AMAÇ: Hepatit B virusu (HBV) ve hepatit C virusu (HCV) enfeksiyonlarının neden olduğu kronik karaciğer hastalığı, tüm dünyadaki en önemli sağlık sorunlarından biridir. Bu çalışmanın amacı enfeksiyon hastalıkları polikliniğinde takip edilen HCV ile enfekte hastalarda HBV serolojilerinin belirlenmesi ve seronegatif olanların bağışıklanmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2005- Haziran 2010 tarihleri arasında Enfeksiyon Hastalıkları polikliniğinde kronik hepatit C tanısı ile takip edilen hastalardan, hepatit B enfeksiyon belirteçlerinden HBsAg, anti-HBs ve anti-HBc IgG araştırılan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların demografik bilgileri, intravenöz madde kullanımı ve alkol kullanma alışkanlıkları, kronik böbrek yetmezliği, malignite gibi eşlik eden komorbite faktörler, kanamalı diş çekimi, organ nakli, diyalize girme, kan transfüzyonu ve kadın hastalarda ise kürtaj öyküsü olup olmadığı dosya kayıtlarından incelenmiştir. Hepatit B ve C serolojik profilleri kemilüminesans yönteminin kullanıldığı otomatik makro ELİSA cihazı ile araştırılmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya HCV ile enfekte 34’ü erkek (%37) ve 58’i kadın (%63) olmak üzere toplam 92 hasta alınmıştır. Kadınların yaş ortalaması 54,1±14,5 (20-78), erkeklerin ise 53,9±14,.6 (19-85) olarak belirlenmiştir. Olguların 36 (%39,1)’sında HBV ile karşılaştıkları tespit edilirken bunların 27 (%29,3)’sinde doğal bağışıklık, dördünde (%4,3) kronik inaktif taşıyıcılık ve beşinde (%5,4) ise izole anti-HBc IgG pozitiflik saptanmıştır. İzole anti-HBc IgG pozitif olan hastalarda okkült hepatit B enfeksiyonu ekarte edilememiştir. Hastaların 80 (%86,9)’inde kan transfüzyonu, kanamalı diş çekimi, operasyon ve kürtaj gibi risk faktörlerinden en az birisi mevcuttur. Risk faktörü olan kişiler ile olmayanlar karşılaştırıldığı zaman hepatit B bulaşması konusunda iki grup arasında istatistiksel anlamlılık tespit edilmemiştir (p=0,53). Hastalar tarafından kronik böbrek yetmezliği, diyaliz tedavisi, organ nakli, malignite öyküsü ve intravenöz madde kullanımı belirtilmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hepatit B açısından seronegatif olan kişilerin aşılanması olası HBV koenfeksiyonlarının hepatit C kliniğini olumsuz etkilemesini engelleyecektir. Bu nedenle HCV ile enfekte olgularda HBV için serolojik inceleme yapılması ve seronegatif olan kişilerin aşılanması gerekliliği bir kez daha vurgulanmaya çalışılmıştır.

INTRODUCTION: Chronic liver disease caused by hepatitis B (HBV) and hepatitis C (HCV) infections is one of the major public health issues globally. This study aims to determine the HBV serology of HCV infected patients retrospectively and immunize the seronegative individuals.
METHODS: Among HCV infected attendees of outpatient clinic of Infectious Diseases, patients with determined serologies of HBsAg, anti-HBs and anti-HBc IgG were included in the study between January 2005 and June 2010. Demographic data of the patients, intravenous drug use and alcohol consumption habits, accompanying comorbidities such as chronic renal failure, organ transplantation, dialysis and malignancies, story of unusual bleeding such as tooth extraction and story of abortion in female patients were obtained from the medical records. Serologic profiles were determined with chemiluminescence method by an automated macro- ELISA device.
RESULTS: RESULTS: A total of 92 patients infected with HCV were enrolled in the study including 34 (37%) men and 58 (63%) women. The mean age of women was 54.1 ± 14.5 and men was 53.9 ± 14.6 years. 36 (39.1%) of the patients have encountered with HBV, while 27 (29.3% ) had natural immunity, 5 (5.4%) had isolated anti- HBc IgG positivity and 4 (4.3%) were chronic inactive carriers. Occult hepatitis B infection could not be ruled out in patients with isolated anti-HBc IgG positivity. At least one of the risk factors such as blood transfusion, bleeding tooth extraction, operation and abortion were present in 86.9% of the patients. Hepatitis B transmission rate was similar between people with and without risk factors (p=0,53). None of the patients reported history of chronic renal failure, dialysis, organ transplantation, malignancy and drug abuse.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Vaccination of seronegative individuals for hepatitis B may prevent possible negative influence of co-infection with HBV on clinical course of hepatitis C. Thus, the necessity of serologic examination for HBV infection in HCV infected patients and vaccinating the seronegative individuals has been re-emphasized with this article.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Çorum yöresinde insanlarda parazitlenen kenelerde riketsiya varlığının Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) yöntemiyle araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çorum yöresinde insanlar üzerinden toplanan 1010 adet kene toplanarak morfolojik karakterlerine göre tür teşhisleri yapılmıştır. Bu örneklerden bireysel olarak elde edilen total DNA’lar riketsiyal sitrat sentaz (gltA, 381 bp) ve dış membran protein A (ompA, 532 bp) gen bölgelerini hedefleyen primer setleri kullanılarak Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) yöntemi ile taranmıştır.
BULGULAR: Çorum ilinde insanlar üzerinden toplanan 741 Hyalomma marginatum örneğinin 51 (%6,88)’inde Rickettsia aeschlimannii, 3 (%0,4)’ünde Rickettsia sibirica mongolitimonae; 32 Dermacentor marginatus örneğinin 3 (%9,4)’ünde Rickettsia raoultii, 3 (%9,4)’ünde Rickettsia slovaca varlığı tespit edilmiştir. Ayrıca çalışma kapsamında incelenen Hyalomma aegyptium, Hyalomma excavatum, Hyalomma parva, Haemaphysalis punctata, Ixodes ricinus, Rhipicephalus bursa ve Rhipicephalus turanicus türlerine ait kenelerde riketsiyal DNA varlığına rastlanmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada, Çorum yöresi kenelerinden riketsiya varlığı ilk kez araştırılmış ve R. aeschlimannii, R. sibirica mongolitimonae, R.raoultii ve R. slovaca olmak üzere 4 farklı patojenik riketsiyanın bölge kenelerinde yaygın olarak bulunduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, Çorum yöresinde keneler tarafından enfeste edilen kişilerde kene kaynaklı riketsiyozların gelişebileceğine karşın bölge sağlık personelinin dikkatli olması etmesi tavsiye edilmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to determine the rickettsiae in ticks collected on human in Çorum Province using the Polymerase Chain Reaction (PCR).
METHODS: A total of 1010 tick samples were collected on humans. Ticks were identified to species level using the morphological characters. Total DNA individually extracted from ticks were screened for the presence of Spotted Fever Group rickettsiae using the PCR targeting rickettsial citrate synthase (gltA, 381 bp) and outer membrane protein (ompA, 532 bp) genes.
RESULTS: Out of 741 Hyalomma marginatum ticks collected from humans in Çorum Province, 51 (6.88%) were infected Rickettsia aeschlimannii, 3 (0.4%) were infected Rickettsia sibirica mongolitimonae. Out of 32 Dermacentor marginatus ticks, 3 (9.4%) were infected Rickettsia raoultii and 3 (9.4%) were infected Rickettsia slovaca. In addition, rickettsial DNA was not found in Hyalomma aegyptium, Hyalomma excavatum, Hyalomma parva, Haemaphysalis punctata, Ixodes ricinus, Rhipicephalus bursa and Rhipicephalus turanicus ticks.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In the present study, rickettsiae in ticks collected from Çorum Province were examined for the first time. According to our results, 4 different rickettsiae, R. aeschlimannii, R. sibirica mongolitimonae, R.raoultii and R. slovaca were commonly found in these ticks. Therefore, we suggest that clinicians should be careful about developing tick-borne rickettsioses in people with tick-bites were admitted to health facilities.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma ile Bilecik Halk Sağlığı Laboratuvarı’nda ölçülen HbA2 ve HbA1c parametrelerinin ölçüm belirsizliği hesaplanarak, test sonucunun yorumlanmasında ve klinik kararın ortaya çıkmasında ölçüm belirsizliğinin etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: GUM ve EURACHEM kılavuzları temelinde; HbA2 ve HbA1c parametrelerinin her biri için kalibratörden, kalibrasyondan, dış kalite kontrol sonuçlarından ve iç kalite kontrol sonuçları kullanılarak hesaplanan tekrarlanabilirlikten kaynaklanan belirsizlik bileşenleri kullanılarak, standart birleşik belirsizlik ve genişletilmiş belirsizlik hesaplanmıştır. Çalışma, BIO-RAD D10 HPLC cihazında katyon değiştirici kromatografi yöntemi ile HbA1c ve HbA2/HbF/A1c dual kiti kullanılarak gerçekleştirilmiştir.
BULGULAR: HbA1c için kalibratörden kaynaklanan belirsizlik 0,0024; kalibrasyon kayma belirsizliği 0,0047; dış kalite kontrol verilerden hesaplanan belirsizlik 0,0013 ve tekrarlanabilirlikten kaynaklanan belirsizlik 0,004 olarak hesaplanmıştır. HbA1c için standart birleşik belirsizlik 0,037 ve genişletilmiş belirsizlik %7,4 olarak hesaplanmıştır.
HbA2 için kalibratörden kaynaklanan belirsizlik 0,0092; kalibrasyon kayma belirsizliği 0,02; dış kalite kontrol verilerden hesaplanan belirsizlik 0,0178 ve tekrarlanabilirlikten kaynaklanan belirsizlik 0,0093 olarak hesaplanmıştır. HbA2 için standart birleşik belirsizlik 0,148 ve genişletilmiş belirsizlik %29,6 olarak hesaplanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yapılan bu çalışma ile HbA1c için %6 olan tıbbi karar düzeyinde ±0,4 ölçüm belirsizliği olduğu ve klinik kararı etkileyebileceği görülmüştür. Böylelikle; HbA1c sonucu bu seviyelerde olan ve özellikle diyabet tanısı almamış hastaları değerlendirirken daha dikkatle yaklaşılması gerektiği, açlık kan şekeri, anamnez bilgileri ve hastanın yakınmaları da dikkate alınarak, hastaya oral glukoz tolerans testi önerilebileceği, değerlendirilmiştir. Ayrıca talasemi taraması kapsamında ölçülen HbA2 için %3,7 olan tıbbi karar düzeyinde ±1,1 gibi nispeten yüksek bir ölçüm belirsizliği hesaplanmıştır. Bu ölçüm belirsizliğini içine alan HbA2 değerleri olan hastaların değerlendirilmesinde hemogram bulguları daha dikkatle incelenmeli ve şüpheli durumlarda ileri tetkik için yönlendirilmelidir.

INTRODUCTION: It has been aimed to evaluate measurement uncertainty's effect on interpreting the results of test and on clinical decision as measurement uncertainty of HbA2 and HbA1c which are measured on Bilecik Public Health Laboratory.
METHODS: On the base of GUM and EURACHEM guidelines; combined standart uncertainty (uc) and expanded uncertainty (U) have been calculated for each of HbA2 and HbA1c as uncertainty components which arise from calibrator, calibration, results of external quality control (EQC) and internal quality control (IQC) are used. The study has been done by the usage of HbA1c and HbA2/HbF/A1c dual kit on the BIO-RAD D10 cation exchange chromatography.
RESULTS: Measurement Uncertainty for HbA1c has been calculated as 0,0024; 0,0047; 0,0013 and 0,004 which arise from calibrator, calibration bias, EQC and IQC respectively. “uc” and “U” has been calculated as 0,037 and 7,4% respectively.
Measurement Uncertainty for HbA2 has been calculated as 0,0092; 0,02; 0,0178 and 0,0093 which arise from calibrator, calibration bias, EQC and IQC respectively. “uc” and “U” has been calculated as 0,148 and 29,6% respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It has been seen that there is ±0,4 measurement uncertainty on medical decision level which is 6% for HbA1c. It requires to be more carefully while evaluating patients who has these levels as the result of HbA1c and oral glucose tolerance test would be suggested to patients.
It has been calculated as ±1,1 on medical decision level which is 3,7% for HbA2. Patients with these levels of HbA2 should examine more carefully and suspected cases should be referred for further evaluation.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma İstanbul’da bulunan 3 adet özel hastanenin HACCP kalite güvence sistemi sertifikasına sahip mutfaklarından alınan yüzey örneklerinde hijyenik durumun ve çalışan personelde hijyen farkındalığının belirlenmesi amacı ile yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada toplam 200 mutfak personeline yüz yüze sorma yöntemi ile demografik verilerin alınması ve hijyen bilgi düzeyini belirlemeye yönelik hazırlanmış 20 soruluk anket uygulanmıştır. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde IBM SPSS Statistics 22 paket programı kullanılmıştır. Anlamlılık p<0,05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Ayrıca hastane mutfaklarında çalışan personelin el ve kıyafetlerinden, mutfak alet ve ekipman yüzeylerinden alınan swap örneklerinde Plate Count Agar, Violet Red Bile Agar, Baird Parker Agar, Yeast Extract Glucose Chloramphenicol Agar besiyerleri kullanılarak sırasıyla toplam aerobik mezofilik canlı bakteri, koliform ve fekal koliform bakteri, Staphylococus aureus ve küf-maya sayımı yapılmıştır.
BULGULAR: Araştırmada personelin %26’sının eğitim durumunun ilkokul, %33,5’inin ortaokul ve %40,5’inin ise lise ve dengi olduğu ve %76,5’inin hijyen eğitimi aldığı tespit edilmiştir. Ankette sorulan sorulara verilen cevaplar göz önüne alındığında hijyen eğitimi alan personelin eğitim almayan personele oranla daha bilgili olduğu, ancak hijyen eğitimi alan personelin de yeterli bilgi düzeyine sahip olmadığı belirlenmiştir. Hastane mutfaklarında çalışan personelden alınan el örneklerinde toplam aerobik mezofilik canlı bakteri, koliform ve S. aureus ortalama değerleri sırasıyla 4,35±0,51 log kob/cm², 1,08±0,41 log kob/cm² ve 0,34±0,08 log kob/cm² düzeyinde belirlenmiş, fekal koliform grubu bakteriye rastlanmamıştır. Çalışmada soğuk üretim tezgahı, fekal koliform bakteri yükünün (0,34±0,39 log kob/cm²); personel eli, toplam aerobik mezofilik canlı bakteri (4,35±0,51 log kob/cm²), S. aureus (0,34±0,08 log kob/cm²) ve koliform bakteri yükünün (1,08±0,41 log kob/cm²); personel önlüğü ise küf/maya yükünün (0,29±0,13 log kob/cm²) en yoğun olduğu yüzeyler olarak belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışma kapsamındaki mutfaklarda HACCP sistemi uygulanmasına rağmen özellikle personel hijyeninde halen bir takım eksikliklerin bulunduğu, bunun en büyük sebebinin ise personel tarafından hijyen kurallarının tam olarak benimsenmemesi olduğu düşünülmüştür.

INTRODUCTION: This study was carried out with the aim of determining the hygienic conditions in the surface samples and also hygiene awareness of the working personnel in the 3 private hospital kitchen in Istanbul, which have HACCP quality assurance system certificate.
METHODS: In the study, a questionnaire consisting of 20 questions was prepared to determine the level of hygiene information and to get demographic data by using face to face method to 200 kitchen staff. Statistical evaluation of the data was made using the IBM SPSS Statistics 22 package program. Significance was assessed at p<0.05. In addition, total aerobic mesophilic bacteria, coliforms and fecal coliform bacteria Staphylococus aureus and mold-yeast counts were determined by using Plate Count Agar, Violet Red Bile Agar, Baird Parker Agar and Yeast Extract Glucose Chloramphenicol Agar media in the swap samples taken from the hands and clothes of the staff working in the hospital kitchens and also kitchen equipment surfaces.
RESULTS: In the survey, it was found that 26% of the personnel educated in primary school, 33.5% in middle school and 40.5% in high school, also 76.5% of the personnel trained about hygiene. When the answers to the questions asked in the questionnaire are taken into consideration, it was determined that hygiene training personnel were more knowledgeable than non-training personnel, but that hygiene training personnel did not have sufficient knowledge. While the average values of total aerobic mesophilic bacteria, coliform and S. aureus were determined as 4.35±0.51 log cfu/cm², 1.08±0.41 log cfu/cm² and 0.34±0.08 log cfu/cm², respectively, in the samples from personnel hands, the faecal coliform bacteria was not found. In the study, the highest fecal coliform bacteria load (0.34±0.39 log cfu/cm²) was found in cold production bench; the highest total aerobic mesophilic bacteria load (4.35±0.51 log cfu/cm²), S. aureus (0.34±0.08 log cfu/cm²) and coliform bacteria load (1.08±0.41 log cfu/cm²) was found in personnel hands and the highest mold/yeast load (0.29±0.13 log cfu/cm²) was in personnel apron.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Despite the implementation of the HACCP system in the kitchens of the study, it was thought that there were still some deficiencies in the personnel hygiene, the main reason being that the hygiene rules were not fully adopted by the staff.

GİRİŞ ve AMAÇ: Uluslararası Çalışma Örgütüne göre meslek hastalıkları ve iş ile ilişkili hastalıkların ilk sıralarında mesleki kas iskelet sistemi hastalıkları (MKİSH) yer almaktadır. Bu hastalıkların oluşumunda monoton iş, iş yerinde tekrarlamalı ve zorlamalı hareketler, vücudun kötü pozisyonlarda kullanımı, hatalı davranışlar, titreşimi de içeren ergonomik yetersizlikler önemli rol oynar. Ergonomik risk faktörlerini azaltmak için işyerlerinde farklı yaklaşımlar -mühendislik, yönetsel ve davranışsal/kişisel - geliştirilmeye devam etmektedir. Davranış odaklı güvenlik yaklaşımı (DOGY) kişisel/ davranışsal yaklaşımlara iyi bir örnektir. DOGY iş kazalarını önlemek için sıkça kullanılmaktadır. Meslek hastalıklarını önlemek için kullanım örneği azdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Fabrikada 6 ay önce fabrika iş sağlığı ve güvenliği profesyonelleri tarafından DOGY sistemi oluşturulmuştur. DOGS gördüm, çözdüm, önledim ve izledim olmak üzere dört basamaktan oluşmaktadır. 15 çalışana eğitim verilerek bu sistemin içinde aktif görev verilmiştir. Sistem fabrika satış bölümünde çalışan 34 çalışana uygulanmıştır. Çalışanların uzun dönemde mesleki kas iskelet sistemi hastalıklarına yol açabilecek bir davranış örneğinde sistem uygulanmıştır.
BULGULAR: Fabrika satış bölümünde 34 çalışan vardır. 25 çalışan %73.5 erkekti. Çalışanların en sık yakınması boyun ağrısı (%94,1) ve boyun tutulması (%44.1). DOGY sistemi sonucu yapılan girişimler öncesi RULA skoru 6.15±0.60 iken girişim sonrası 5.12±0.80 idi (p<0.001). Girişim öncesi kas iskelet sistemi yakınma sıklığı % 94.1 iken girişim sonrası %61.7 olarak bulunmuştur (p=0.03). Hastalık nedenli işe gelemem hızı %0 235 iken hastalık sonrası %0176 olarak bulunmuştur (p<0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: DOGY daha çok iş kazalarını önlemek ya da azaltmak için kullanılmaktadır. Çalışmamıza benzer şekilde meslek hastalıklarını önlemek için yapılacak girişimlerde az sayıda uygulama vardır. Az sayıda olguda uygulanmış olan uygulamamız meslek hastalıklarını önlemek için uygulanmıştır ve çalışanların aktif olarak tüm basamaklarda rol oynaması nedeni ile başarılı olmuştur. DOGY mesleki kas iskelet sistemi hastalıklarının önlenmesinde umut verici bir yaklaşım gibi gözükmektedir. Uygulanabililiği ve uzun dönem sonuçlarını değerlendirilmek üzere daha büyük gruplara uygulanmalıdır. Uygulama sonrası alınacak geri bildirimler ile sistem sürekli yenilenmelidir.

INTRODUCTION: According to the International Labour Organisation, occupational musculoskeletal diseases (OMSD) represent the most common occupational and work-related health diseases. Ergonomic inadequacies such as monotonous tasks, repetitive movements, movements which require force, unhealthy body posture, unsafe acts and vibration have an important impact on the development of musculoskeletal diseases. In order to reduce ergonomics risks factors many interventions have been developing such as engineering, administrative, and behavioural/ personal interventions. The Behavioural Based Safety (BBS) process is a good example for behavioural / personal ergonomic interventions. Although BBS is used for occupational accident commonly, there is not many examples for occupational diseases.
METHODS: The BBS process which was developed factory health and safety professionals had been established in the factory 6 months ago. BBS was consisted four steps: I observed it, I solved it, I prevented it and I monitored it. Fifteen workers were trained and worked in this system actively. System had been used an example unsafe act that might caused occupational musculoskeletal diseases at factory sales department.
RESULTS: Thirty-four employees were working at the sales department. Twenty-five (73.5%) of the cases were male. The most common complaints were neck pain, which was expressed by 94.1% of the employees, and neck stiffness which was expressed by 44.1% of the employees. RULA score was 6.15±0.60 prior the implementation, it was 5.12±0.80 afterwards(p<0.001). The presence of musculoskeletal complaints was 94.10%prior the implementation, while it was 61.7% afterwards (p=0.03). The Sickness Absenteeism Incidence Rate (SAIR) prior the implementation was 235 %0, while it was 176%0 (p<0.001) afterwards.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The BBS process is mainly used in researches which aim to prevent or decrease work-related accidents There are also a few examples, similar to our research, regarding its implementation at ergonomic interventions to prevent occupational diseases. As our research has been carried out only with a small group of employees it was able to successful by workers active role in all levels. The feasibility and especially the long terms results of the process should be evaluated with bigger groups. This process may be considered as a promising approach for the prevention of OMDS. The system should be update according to the feed backs which are received after the implementation regularly.

GİRİŞ ve AMAÇ: Yöntem geçerliliğinin kanıtlanması TS EN ISO 17025 ve TSE EN ISO 15189 akreditasyon standartlarının resmi bir gerekliliğidir. Testlerin rutin uygulamaya geçmeden önce uluslararası kabul görmüş kriterler doğrultusunda geçerliliği değerlendirilmelidir. Testin CE/FDA onaylı olması veya laboratuvar yapımı olmasına ve kalitatif veya kantitatif sonuç vermesine bağlı olarak validasyon/verifikasyon gereklilikleri değişmektedir. CE onaylı bir test için verifikasyon yeterli olurken, laboratuvar tarafından geliştirilen bir testin tüm validasyon çalışmalarının yapılması gereklidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada CE onaylı olan anti- nükleer antikor IgG IFAT, anti-endomisyum IgA IFAT, anti-gliadin IgA IFAT ticari testlerinde yöntem geçerliliği değerlendirilmiştir. Çalışmada testlerin laboratuvar içi geçerliliğinin değerlendirilmesi için doğruluk ve tekrarlanabilirlik testleri çalışılmış ve test materyali olarak akredite bir kuruluşa ait örnekler kullanılmıştır.
BULGULAR: CE onaylı anti- nükleer antikor IgG IFAT, anti-endomisyum IgA IFAT, anti-gliadin IgA IFAT ticari testleri %100 doğruluk ve kesinlik ile laboratuvarımız koşullarında geçerli olarak değerlendirilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak kalitatif serolojik testlerin yöntem geçerliliğinin değerlendirilmesinde, kullanılan yöntemin uygulanabilir olduğu ve sertifikalı materyal temininin zor olduğu durumlarda kontrol materyali olarak ilgili testlerde akredite olan bir kuruma ait örneklerin kullanılmasının pratik bir yöntem olduğu düşünülmüştür.

INTRODUCTION: Assessment of the validity of a method including TS EN ISO 17025 and TS EN ISO 15189, is a formal requirement of accreditation standards. Before routine testing, validity of every test should be assessed in accordance with internationally accepted criteria. Validation / verification requirements varies according to the criteria that a test is CE/FDA approved or is an in-house test, or gives qualitative or quantitative results. While verification is adequate for CE approved tests, validation is necessary for in-house tests.
METHODS: In this study the validity of commercial CE approved tests, such as anti-nuclear antibody IgG IFAT, anti-endomysium IgA IFAT, anti-gliadin IgA IFAT were evaluated. Accuracy and precision tests (intra-assay, inter-assay) are performed for the verification of the tests and samples from an accredited laboratory are used.
RESULTS: CE approved commercial anti-nuclear antibody IgG IFAT, anti-endomysium IgA IFAT, anti-gliadin IgA IFAT with 100% accuracy and precision are considered as valid in our laboratory conditions.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result the method used in our study for the validity of the qualitative serological tests is found to be applicable and use of a test sample from an accredited institution as a control material were considered to be practical in cases where it is difficult to obtain certified material.

Kronik hepatit B siroz ve hepatoselüler kanser gibi ciddi ve ölümcül hastalıklara neden olabilir. Kronik hepatit B hastalarında genellikle HbSAg varlığını devam ettirir. Spontan ya da tedavi altında AntiHbSserokonversiyonu nadirde olsa görülebilir ve tedavi altında ise tedavi sonlandırma kriteri olarak düşünülür. Bu olgu sunumumuzda AntiHbS pozitifliği olan ancak siroz olduğunu bilmeyen 63 yaşındaki erkek hastadan bahsedilmiştir. Hasta polikliniğimize uzun yıllardır yaptırmadığı takiplerine tekrar başlamak için başvurdu. İlk muayenesinde 20 yıldır hepatit B hastası olduğu ve 2 yıl tedavi aldığı sonrasında takiplerini bıraktığı öğrenilmiştir. Fizik muayenesi normal olan hastanın yapılan kan tahlillerinde AntiHbS’ nin pozitif olduğu ve trombositopenisi olduğu tespit edilmiştir. Hastanın yapılan radyolojik incelemelerinde batın ultrasonografi (USG) bulgularının siroz ile uyumlu olduğu görülmüştür. AntiHbS pozitif gelen hastanın siroz etyolojisi açısından incelemek amacıyla özgeçmişi irdelendiğinde; 19 yıl önce yapılan biyopsinin siroz olarak rapor edildiği görülmüştür. Hastanın siroz nedeninin hepatit B olduğu ve siroz hastalığı geliştikten sonra HbSAg/AntiHbSserokonversiyonu oluştuğu anlaşılmıştır. Daha önce interferon tedavisi alan ve HBVDNA’sı düşük titre pozitif devam eden hastaya tenefovir tedavisi başlanmıştır. Siroz etyolojisi araştırılan hastalarda AntiHbS pozitifliği klinisyeni Hepatit B hastalığından uzaklaştırabilir. Hikayesi derinleştirilmeyen hastalar yanlış tanı konulmasına neden olabilir. Siroz etiyolojisi araştırılan hastalarda herhangi bir neden bulunamazsa ve hasta AntiHbS pozitif ise HBV DNA testi yapılması akılda tutulmalıdır. Literatürde benzer şekilde siroz hastalığı geliştikten sonra HbSAg/AntiHbSserokonversiyonu görülen hasta ile ilgili yayın bulunmadığından bu olgu sunulmuştur.

Hepatitis B infection can lead to serious and mortal illnesses such as cirrhosis and hepatocellular carcinoma. HBsAg usually persists in chronic Hepatitis B patients. Spontaneous or under the treatment Anti-HBs seroconversion can be rarely observed and considered to be the endpoint of treatment if it occurs under treatment. In this case study, we talk about 63 years old patient who does not know that he has cirrhosis but AntiHBs positive. The patient applied to our clinic to take some regular follow-ups which have not been taken for many years. In his first examination it was learned that the patient has been hepatises positive for 20 years and stopped follow-ups after taking two years medical treatment. Physical examination was normal and blood tests showed that AntiHBs positive and thrombocytopenia. Abdominal ultrasonography findings suggest that the patient has cirrhosis. When we asked patient’s earlier results with AntiHBs positive to search in terms of cirrhosis etiology, his previous biopsy was reported as cirrhosis 19 years ago. The results of the patient were examined and we understood that, hepatitis B is the reason of cirrhosis and HBsAg /Anti-HBs seroconversion occurred after cirrhosis. The tenofovir treatment was started to patient who has low titer HBV DNA and treated with interferon previously. The AntiHBs positivity can detract the specialists from hepatitis B infection when the cirrhosis etiology is investigated. The patient whose previous story was not detailed can be misdiagnosis. HBVDNA test should be kept in mind when the cirrhosis etiology is investigated in AntiHBs positive patient with cirrhosis. We presented this case because there is no HBsAg/AntiHBs seroconversion after cirrhosis published before.

Miyaz, omurgalı hayvan ve insanların doku ve organlarının diptera dizisindeki sinek larvaları ile istilasıdır. Bu olguda, Silopi'de yaşayan 4 yaşında bir çocuk hasta sağ kulağında ağrı, kaşıntı ve akıntı şikayetleriyle servise başvurmuştur. Fizik muayenesinde çok sayıda yabancı cisim, akıntı ve işitme kaybının olduğu görülmüştür. Cerrahi pens yardımıyla 20 adet canlı larva orta kulak ve dış kulak yolundan çıkarılmıştır. Parazitoloji laboratuarında yapılan incelemede kurtçukların 3. dönem Wohlfahrtia magnifica larvası olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, kulak ağrısı, kulak akıntısı, kaşıntısı ve işitme kaybı yaşayan özellikle çocuk hastalar kulak miyazı yönünden muayene edilmelidir.

Myiasis is the infestation of tissues and organs of vertebrate animals and humans by the larval stages of dipterous flies. In this case, a 4 year old child living in Silopi referred to service with complaints of otalgia, pruritus and otorrhea in the right ear. In the physical examination, aural fetor, secretion and several foreign bodies were observed. Twenty living maggots were removed from the external auditory canal (EAC) using surgical forceps. The maggots were identified as third phase larvae of Wohlfahrtia magnifica in the parasitology laboratory. In conclusion, patient should be examined for aural myiasis in case of otalgia, otorrhea, itching, and hearing impairments, especially in children.

Gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde otoimmun ve otoinflamatuar hastalıkların görülme sıklığında ciddi bir artış vardır. Bu hastalıkların etiyolojisi karmaşık ve multifaktöriyel nedenlere bağlı gelişmektedir. Sistemik otoimmün hastalıklarının temelinde otoantijenler olduğu düşünülmektedir. Son yıllarda yapılan çalışmalar netosisin bazı otoimmun ve otoinflamasyon hastalıkları tetikleyebileceği ortaya konulmuş ve bu savunma mekanizması büyük ilgi görmeye başlamıştır. Bu karmaşık mekanizmanın daha iyi anlaşılması otoimmun hastalıkların teşhisinde önemli araçların geliştirilmesi ile beraberinde bu hastalıklara yeni tedavi yöntemlerinin belirlenmesinde oldukça umut verici ve kritik bir öneme sahip olduğu düşünülmektedir. Bu derlemede organizmada bazı patolojilere karışan netosis hakkında bilgi verilmiştir.

Autoimmune and autoinflammatory diseases have dramatically increased in human lived developed and developing countries. The etiology of these diseases is complex and multifactorial. Autoantigens are thought to be as main source of systemic autoimmune diseases in organism. Recent studies have revealed that netosis can triggered some autoimmune and autoinflammatory diseases, so this defence mechanism has attract great interest. A better understanding of this complex mechanism is believed to have a promising and critical prescription for the identification of new treatment modalities for these diseases with the development of important tools in the diagnosis of autoimmune diseases. In this review, information has been given on netosis which is participate in some pathologies in the organism.